هیچکس ویرانی ام را حس نکرد
وسعت تنهایی ام را حس نکرد
در میان خنده های تلخ من
گریه پنهانی ام را حس نکرد
در هجوم لحظه های بی کسی
درد بی کس ماندنم را حس نکرد
آنکه با آغاز من مانوس بود
لحظه پایانی ام را حس نکرد
هیچکس تنهاییم را حس نکرد
لحظه ویرانی ام را حس نکرد
در تمام لحظه هایم هیچکس
وسعت حیرانی ام را حس نکرد
آنکه سامان غزلهایم از اوست
بی سر و سامانی ام را حس نکرد